26 Şubat 1992 Dağlık Karabağ Bölgesi
Bir gecede; 83 çocuk, 106 kadın ve 70’den fazla yaşlı dahil olmak üzere toplam 613 sakin öldürülmüş, toplam 487 kişi ağır yaralanmıştır. 1275 kişi ise rehin alınmış ve 150 kişi ise kaybolmuştur. İşte bu Hocalı katliamının en kısa özeti budur…
Zalim çeteci Ermeniler, kadın çoluk çocuk demeden kararmış zihinlerindeki cani ve bir o kadar da vahşice zulmetmişlerdir günahsızlara…
Halbuki; -1992 Prag toplantısında Karabağ’ın Azerbaycan’a ait olduğu kabul edilmişken,
-1996 Agit* Lizbon Zirvesi’nde, Ermenistan kabul etmemesine rağmen Azerbaycan yönetimi, toprak bütünlüğünün korunmasına yönelik bir karar çıkarttırmasına rağmen,
-Ve nihayet 2005 yılı ocak ayında Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi Genel Kurulu tarafından ‘’Ermenistan’ın Azerbaycan topraklarını işgal ettiğine dair ’’ yeni bir karar çıkmasına rağmen işgalinden vazgeçmemiştir Ermenistan…
Bugünkü Ermenistan Cumhurbaşkanı ve savaş süresinde Karabağ’da Ermeni Güçlerine Kumandanlık etmiş Serj Sarkisyan’ın İngiliz araştırmacı yazar Thomas De Waal’a söylediklerine göre;
“Hocalıdan önce Azerbaycanlılar bizim şaka yaptığımızı sanıyordu. Ermenilerin sivil topluma el kaldırmayacaklarını sanıyorlardı… Biz bunu (stereotipi) kırmayı başardık. Ve olay işte bu. Aynı zamanda o delikanlıların arasında Bakü’den ve Sumgayıt’tan kaçanların olmasını da anlamayız…”
İşte Ermenistan’ın en yetkili şahsının ağzından çıkan cümle öbeklerine bakın… Ne kadar sefil… Ne kadar kin ve nefret dolu… Barış ve kardeşlikten uzak… Bırakın toprak işgalini bir de bunu meşru gören sebepler iddia ediyorlar…
Asil ve köklü milletler ağlamayı bilmezler bu yüzden hep haksızlık ve zulme uğrarlar…
Y. Emre Çalık